Ζούμε σε μια εποχή που αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ και πιο πολύ απ΄ όλα, είναι η συνεννόηση, η κοινή προσπάθεια, η ενότητα και η ομοψυχία του λαού μας, για να ξεπεράσουμε με τις λιγότερες απώλειες την κρίση που εδώ και δυο μήνες βιώνουμε όλοι μας.
Μέχρι χθες, ήμουν πολύ αισιόδοξος για την πορεία μας…
Είμαι από αυτούς που εμπιστεύτηκαν από την αρχή την πολιτεία με τους θεσμούς της. Δεν αμφισβήτησα ποτέ τις επιλογές τόσο των ειδικών όσο και της κυβέρνησης. Αντίθετα, τις υποστήριξα όσο μπορούσα, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο.
Ως εκπαιδευτικός έκανα περισσότερο από όσα μπορούσα για να αντεπεξέλθει το σχολείο μου στις νέες συνθήκες που δημιουργήθηκαν. Το ίδιο και όλοι οι συνάδελφοί μου! Ξεπεράσαμε τον εαυτό μας και προσφέραμε όλα όσα μας ζητήθηκαν και ακόμα παραπάνω!!! Δεν με πείραξε που δεν είχαμε καμιά απολύτως βοήθεια από το Υπουργείο, καμιά στήριξη! Δεν έκανα καμιά κριτική γιατί ένιωσα ότι δεν έχει νόημα, άλλωστε και αυτοί απροετοίμαστοι πιάστηκαν. Έδειχνα συνεχώς κατανόηση και πάλευα προς την κοινή κατεύθυνση. Ένιωθα και γω ότι συνεισφέρω σε κάτι στην κοινωνία και ένιωθα καλά, ένιωθα όμορφα!!!
Όταν αποφασίστηκε η επιστροφή μας στο σχολείο και πάλι δεν αμφισβήτησα την σκοπιμότητά της απόφασης. Η πολιτεία και οι ειδικοί σίγουρα θα γνωρίζουν περισσότερα από εμένα. Παραμέρισα το άγχος μου και άρχισα μαζί με τους συναδέλφους την οργάνωση της επιστροφής. Η θέση μου, ήταν ότι πρέπει να βάλουμε και πάλι πλάτη και να στηρίξουμε τις επιλογές της πολιτείας για το καλό των μαθητών και των γονέων τους, για το καλό της κοινωνίας και θα το κάνουμε!!!
Τότε ακούστηκαν και οι πρώτοι ψίθυροι περί καμερών στις τάξεις και διάφορα σχετικά. Όταν μου ζητούσαν τη γνώμη μου, δεν την έλεγα γιατί θεωρούσα ότι πρέπει να επικεντρωθούμε στην οργάνωση της επιστροφής των μαθητών μας, κάνοντας παράλληλα και όλες τις υποχρεώσεις μας ως προς την εξ αποστάσεως διδασκαλία.
Οι ψίθυροι μεγάλωσαν και έγιναν φωνές και άρχισε να απασχολούνται όλοι με το θέμα αυτό!!! Τις κάμερες στις σχολικές τάξεις για να μπορούν οι μαθητές που θα απουσιάζουν να ενημερώνονται σχετικά με τα μαθήματά τους!!! Το συνδικαλιστικό μας όργανο εκφράστηκε και εκφράστηκε έντονα αρνητικά!!!
Λύσεις για τους μαθητές αυτούς, που είναι και οι μαθητές μας που νοιαζόμαστε όλοι μας ακόμα περισσότερο, υπάρχουν πέρα από τις κάμερες και τη ζωντανή αναμετάδοση του μαθήματος. Υπάρχουν κατ΄αρχήν τα ηλεκτρονικά μας μαθήματα που ήδη λειτουργούν και από εκεί ο κάθε μαθητής μπορεί να ενημερώνεται για κάθε μάθημα και να επικοινωνεί με τον καθηγητή του για κάθε του απορία.
Ήμουν λοιπόν απόλυτα σίγουρος, ότι η πολιτεία θα βρει την κατάλληλη λύση, διατηρώντας οπωσδήποτε το κυρίαρχο ζητούμενο της εποχής μας!!! Την ενότητα και την αλληλεγγύη της κοινωνίας!!!
Και ξαφνικά διαψεύστηκα παταγωδώς!!!! Το υπουργείο παιδείας επέλεξε διαφορετικά!!! Επέλεξε τον διχασμό της κοινωνίας μας!!!! Τα διαφορετικά στρατόπεδα!!!! Τις έντονες διαμάχες!!! Την επαναφορά των φανατισμών απ όλες τις πλευρές!!!!
Επέλεξε τον πόλεμο με τους εκπαιδευτικούς και την διαδικασία κοινωνικής απαξίωσής τους!!!
Ήξερε ότι θα αρνηθούμε, ότι οι κάμερες θα είναι αιτία πολέμου και παρόλα αυτά το προχώρησε!!!! Ενώ υπήρχε πεδίο συνεννόησης και κοινού βηματισμού για την επίλυση όλων των προβλημάτων, απλά επέλεξε την ρήξη!!
Δυστυχώς από την επιλογή αυτή όλοι μας θα βγούμε χαμένοι και η κοινωνία τραυματισμένη. Την ώρα που όλα θα έπρεπε να είναι αλλιώς. Την ώρα πού όλα έδειχναν ότι πήγαιναν αλλιώς… Πραγματικά λυπάμαι πολύ!!!
(ο κ. Αντώνης Αθανασάκης είναι διευθυντής στο 2ο Γυμνάσιο Χανίων και μέλος του Δ.Σ. του ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης)