Ρεπορτάζ, άρθρα, φωτογραφίες, βίντεο, αναρτήσεις, ποιος ήταν ο ένας σκοτωμένος, ποιος ο άλλος, ποιος ο γιος του που πυροβόλησε, το μοιρολόι των γυναικών, το δράμα των οικογενειών… πραγματικά υπερκαλύφθηκε το θέμα της ημέρας με το διπλό φονικό στ’ Ανώγεια. Και η συζήτηση για την οπλοχρησία ξανάνοιξε… και θα ξανακλείσει όπως ξανάνοιξε… μέχρι τον επόμενο, μέχρι τους επόμενους νεκρούς.
Τι θα έχουμε καταφέρει; Απολύτως τίποτα! Τι τραγική ειρωνεία… Ήταν το 2005 στ’ Ανώγεια, όταν με κεντρικό σύνθημα «δε ζητάμε τον αφοπλισμό της Κρήτης, αλλά τον πνευματικό εξοπλισμό της ώστε να μάθει πού και πώς να χρησιμοποιεί τα όπλα» υπογραφόταν το Πρωτόκολλο Διακήρυξης ενάντια στην οπλοφορία και οπλοχρησία.
Αφορμή για την εκδήλωση της πρωτοβουλίας αυτής ήταν ο σοβαρός τραυματισμός ενός 9χρονου αγοριού από μπαλοθιές, του Βασίλη.
Μία συμφωνία όμως που, όπως αποδείχθηκε, μόλις δύο χρόνια αργότερα με όσα έγιναν στα Ζωνιανά, έμεινε μόνο στα χαρτιά. Ενδεχομένως, ο τότε Υπουργός Δημόσιας Τάξης, Γιώργος Βουλγαράκης, και ο Υφυπουργός, Χρήστος Μαρκογιαννάκης, να είχαν όλες τις καλές προθέσεις, αλλά το μήνυμα που επιδιώχθηκε να περάσει σε εκείνη την πανηγυρική τελετή δεν ήταν τελικά σαφές. Ίσως να μην έγινε καν αντιληπτό αυτό που θέλησε να περάσει ως μήνυμα ο κ. Βουλγαράκης, παραδίδοντας το όπλο που του είχε χαρίσει ο πατέρας του.
Μάλιστα, είχε μιλήσει και ο τότε Δήμαρχος Ανωγείων, Νίκος Ξυλούρης, συγγενής του 30χρονου νεκρού, ο οποίος τόνιζε ότι «η επιλογή των Ανωγείων για την υπογραφή του πρωτοκόλλου ήταν απόλυτα σωστή, μιας και ο τόπος μας είναι ιστορικά συνδεδεμένος με τα όπλα… Πρέπει να σταματήσει πια να συνδέεται η κρητική λεβεντιά με τη χρήση όπλων, όταν με αυτή χάνονται ανθρώπινες ζωές».
Και ο πατήρ Ανδρέας Κεφαλογιάννης είχε επισημάνει το πόσο «διαστρεβλώνουν την εικόνα της κρητικής λεβεντιάς πράξεις σαν κι αυτές» και είχε προχωρήσει σε μια σειρά προτάσεων για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
Τελικά, παταγώδη αποτυχία είχε, η πολυδιαφημισμένη -τότε- πρωτοβουλία για τον περιορισμό της οπλοκατοχής και οπλοχρησίας, αφού το εγχείρημα σύντομα βυθίστηκε στη… λήθη.
Τα όσα έχουν ακολουθήσει από το 2005 και μετά μαρτυρούν του λόγου το αληθές… Δεν θα προχωρήσω σε καμία άλλη αναφορά, παρά μόνο… ας θυμηθούμε εκείνη τη διακήρυξη.
Κουράγιο στις οικογένειες των δύο νεκρών, σεβασμός στη μνήμη τους… χωρίς “συμπεράσματα του πληκτρολογίου” για το ποιος ή τι έφταιξε! Ας γίνει πλέον μία προσπάθεια, όσο δύσκολη κι αν φαίνεται, να επικρατήσει η λογική του διαλόγου και όχι ο παραλογισμός του σκοτωμού!
Πολύ φοβάμαι όμως ότι η κουβένται αυτή στην Κρήτη μας θα ανοίγει και θα κλείνει διαρκώς και… πάλι απ’ την αρχή! Κάτι δηλαδή όπως με τα τροχαία! Και οι ζωές θα χάνονται…
Η διακήρυξη των Ανωγείων
«Σήμερα 22 Ιουλίου 2005 στα Ανώγεια Μυλοποτάμου οι συγκεντρωθέντες στο πλαίσιο εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία και παρουσία του υπουργού Δημόσιας Τάξης Γιώργου Βουλγαράκη, του υφυπουργού Χρ. Μαρκογιαννάκη, μελών της επιτροπής ενάντια στην παράνομη οπλοφορία και οπλοχρησία στην Κρήτη και του Δήμου Ανωγείων, διακηρύσσουμε:
Σεβόμενοι και τιμώντας τους αγώνες και τις παραδόσεις των προγόνων μας για Ελευθερία, Δημοκρατία και κοινωνική προκοπή, καλούμε κάθε Κρητικό να συστρατευθεί στον αγώνα ενάντια στην παράνομη οπλοφορία και οπλοχρησία, η οποία προσβάλλει τον πολιτισμό μας.
Ζούμε σε χώρα ελεύθερη, δημοκρατική, με νομικό πολίτευμα και παιδεία και ως εκ τούτου τα όπλα των πατεράδων μας σήμερα, μας θυμίζουν τους αγώνες τους και παράλληλα υποδηλώνουν το χρέος μας προς την πατρίδα σε περίπτωση που διακυβευτούν τα όσια και τα ιερά μας.
Η παράνομη οπλοφορία και οπλοχρησία εκτός από τους κινδύνους που συνεπάγεται για τη ζωή και τη σωματική ακεραιότητα των πολιτών, είναι ενάντια στην ανάπτυξη και γενικότερη οικονομική πρόοδο της Κρήτης μας. Δε συμβιβάζεται με την αξιοπρέπεια, τη φιλοξενία, τις εθνικές παραδόσεις των Κρητών και τη συμμετοχή στις χαρές αλλά και στις λύπες των συμπολιτών μας.
Λέμε στους νέους ότι παλικαριά σήμερα σημαίνει βούληση και κρίση, σεβασμός στο συνάνθρωπο, ευγενείς και ειρηνικοί αγώνες για αξίες και ιδανικά.
Τα παράνομα όπλα και οι μπαλοθιές δε χρειάζονται για τις γιορτές και τα πανηγύρια. Σκοτώνουν Κρητικούς και μετά πληγώνουν βαθιά την ψυχή μας.
Αυτοδεσμευόμαστε στις πλαγιές του Ψηλορείτη ότι θα εργαστούμε όλοι για να διαδώσουμε και να στηρίξουμε τη διακήρυξη αυτή».
Θα κλείσω, δανειζόμενος κάτι που έγραψε ότι έλεγε ο παππούς του, ο φίλος και παλιός συμφοιτητής (στο ίδιο κτίριο της Νομικής ήμασταν, αλλά σε άλλες σχολές), γνωστός δικηγόρος στα Χανιά, Χαράλαμπος Πιτσιγαυδάκης.
Ο συγχωρεμένος ο παππούς μου έλεγε “… να φυλάς το όπλο που σκότωσε Γερμανούς και κατακτητές. Και να το τιμάς, αναθυμουμενος την ιστορία του και βγάζοντας το από την θήκη μόνο όταν στο μέλλον επιχειρήσει κάποιος να κατακτήσει την Κρήτη ξανά…”.
Έτσι τιμούμε τις παραδόσεις μας. Όλα τα άλλα είναι δοκησισοφίες της κακιάς ώρας. Που δεν φταίει ποτέ αυτή (η κακιά ώρα) επειδή απλά μας βολεύει. Η λανθασμένη νοοτροπία μας φταίει…
Ας κοιταχτουμε στον καθρέπτη μια φορά έστω…
Παντελής Γιαΐτσης
Δημοσιογράφος (ακόμα…)
(η φωτογραφία είναι του κ. Χαράλαμπου Πιτσιγαυδάκη)