Τα φονικά στην Κρήτη και ειδικά στις κτηνοτροφικες περιοχές, είναι αποτέλεσμα πολλών κοινωνικών αλλά και προσωπικών παραγόντων, οι οποίοι υπάρχουν δυστυχώς σε μεγάλο βαθμό στην κρητική κοινωνία.
Τίποτα δε γίνεται από παρθενογέννεση. Κάθε φορά θρηνούμε τους νεκρούς, ευχόμαστε να είναι οι τελευταίοι, αλλά είναι θέμα χρόνου να συμβεί το επόμενο θανατικό, εφόσον τίποτα άλλο δεν αλλάζει.
Μία ένοπλη κοινωνία, με ανδρικό πρότυπο που βασίζεται στη συγκρουσιακη βία, με μια στρεβλη ιδέα περί ιστορίας και λεβεντιάς, με έντονη την παρουσία των πάσης φύσεως πιέσεων του ευρύτερου οικογενειακου περιβάλλοντος και με μια ιδιότυπη παραγνωριση και υποβάθμιση της γυναικείας προσωπικότητας, η οποία σε αντισταθμισμα αναπτύσσει ποικιλία δράσεων στο παρασκήνιο και στο να μεγαλώνει “αντράκια”, είναι δύσκολο να αλλάξει.
Πρέπει πρώτα ως κοινωνία να κατανοήσει το πρόβλημα και να πιστέψει ότι μπορεί να το λύσει. Και το πρόβλημα δεν είναι η κακιά στιγμή, η κακιά ώρα και η ατυχία. Είναι πολύ πιο σύνθετο.
Τώρα, κυριαρχούν οι ευχές να μην ξανασυμβεί, και οι θρηνοι. Το πένθος όμως για τους δύο ανθρώπους που χάθηκαν θα αποκτήσει ουσία, μόνο όταν αποφασίσουμε όλοι οι κρητικοί να αλλάξουμε. Μεχρι τότε είναι θέμα χρόνου για την επόμενη “κακιά ώρα”!!!!
(ο κ. Γιώργος Παπακωνσταντής είναι πρώην αστυνομικός υποδιευθυντής Ρεθύμνου, πρώην διευθυντής στη Νέα Τηλεόραση Κρήτης και επικεφαλής της αντιπολίτευσης στον Δήμο Μυλοποτάμου)