…γράφει ο Γιώργος Κιαγιάς
Σχεδόν καθημερινά κοιτάζω τις ειδήσεις στην γερμανική τηλεόραση. Διαβάζω και γερμανικές εφημερίδες. Ακούω και διαβάζω σχόλια.
Μαθαίνω τα ίδια γεγονότα που μαθαίνω από τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης. Ο σχολιασμός επίσης ο ίδιος.
Ο Πούτιν ίσως τρελάθηκε ίσως όχι. Η Ουκρανία έπρεπε να είχε μπει στο ΝΑΤΟ, αλλά ίσως ήταν καλύτερα να είχε μπει μόνο στην ΕΕ. Δεν μπορεί να αποκλειστεί ένας πυρηνικός πόλεμος. Η Γερμανία έκανε λάθος που εξαρτήθηκε σε μεγάλο βαθμό από ρωσικά φυσικά αέρια. Ο πόλεμος Ρωσίας Ουκρανίας είναι ένας πόλεμος δημοκρατίας κατά αυταρχισμού.
Τα εμβόλια προστατεύουν από τον κορωνοϊό, αλλά πολλοί άνθρωποι δεν θέλουν να εμβολιαστούν.
Στην Γαλλία αν ψηφιστεί η Λεπέν, θα υπάρχει πρόβλημα για το μέλλον της Ευρώπης.
Τα ίδια όπως στην Ελλάδα. Φυσικά, αφού η αλήθεια είναι παντού η ίδια.
Μόνο που σε χώρες με δημοκρατία η αλήθεια λέγεται, ενώ σε αυταρχικά καθεστώτα η αλήθεια απαγορεύεται. Μέσα από τον ανταγωνισμό της είδησης, επικρατεί η αλήθεια.
Όποιος πουλάει ψέματα, γίνεται αναξιόπιστος και χάνει το παιχνίδι.
Λίγοι μόνο δουλεύουν για μειονότητες, πουλώντας ψέματα που αυτές θέλουν να ακούσουν.
Στις δημοκρατίες λοιπόν τα βάζουν με την δημοσιογραφία αυτοί που δεν τους συμφέρει η αλήθεια.
Είτε γιατί είναι επαγγελματίες ψεύτες είτε γιατί είναι ανίκανοι και αποτυχημένοι σε αυτό που κάνουν είτε και τα δύο.
Έτσι βλέπουμε τον κ. Τραμπ να πολεμά λυσσαλέα την αμερικάνικη δημοσιογραφία, τον κ. Τσίπρα στην Ελλάδα να μιλάει μέσω του πραγματικού του εαυτού κ. Πολάκη για βοθροκάναλα.
Στα Χανιά ο δήμαρχος Σημανδηράκης πιστεύει πως όλα τα τοπικά μέσα είναι εναντίον του.