Υπάρχουν καταλήψεις και καταλήψεις… Σαν εκείνες που γίνονταν στα δικά μου χρόνια με συγκεκριμένα αιτήματα, σοβαρά ζητήματα της εκπαιδευτικής διαδικασίας, που αγκαλιάζονταν κυριολεκτικά από όλη την εκπαιδευτική κοινότητα και πολλές φορές τα κόμματα προσπάθησαν να τις “καπηλευτούν”!
Και τότε, εκείνες οι καταλήψεις, φάνταζαν στα μάτια των γονιών μας ως οι πλέον αντιδραστικές λύσεις από μία παρέα παιδιών και τίποτα παραπάνω. Μόνο που τότε οι γονείς μας είχαν διαφορετική αντίληψη για τα πράγματα, πολύ πιο συντηρητική εν συγκρίσει με το σήμερα. Σίγουρα έχει παίξει το ρόλο της η αλλαγή της εποχής, των νοοτροπιών, του γενικότερου κλίματος, η εισβολή της τεχνολογίας παντού και το ότι κανείς πλέον δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν έχει πρόσβαση στην πληροφορία.
Μετά από λίγα χρόνια από εκείνα τα… ρομαντικά, ακολούθησε το κίνημα των “καταλήψεων της τυρόπιττας”. Πλήρης εκφυλισμός του τι πάει να πει κατάληψη και για ποιο λόγο γινόταν τα προηγούμενα χρόνια στα σχολεία. Καταλήψεις για ψύλλου πήδημα, έτσι για να μην γίνει το μάθημα, για χαβαλέ δηλαδή κι αυτό ήταν όλο, πάντα όμως με τη σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας και του 15μελούς. Και μετά το κεφάλι κάτω και επιστροφή στα μαθήματα.
Και ερχόμαστε στο σήμερα! Σε μία δύσκολη ομολογουμένως εποχή για όλους μας, μικρούς και μεγάλους. Οι καταλήψεις άρχισαν από την πρώτη κιόλας ημέρα του σχολικού έτους να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, με βασικό αίτημα το θέμα της χρήσης μάσκας. Στην πορεία προστέθηκαν και κάποια άλλα αιτήματα σε ορισμένα σχολεία για να μη… χαθεί το δίκιο! Τι εννοώ; Δεν γίνεται να κάνεις κατάληψη προκειμένου να καταργηθεί η χρήση της μάσκας, του μέτρου που έχει αποφασιστεί από τους ειδικούς ότι μπορεί -πιθανώς- να σε προστατέψει από τον ιό. Απλά δεν γίνεται… Και αυτό δεν είναι υπακοή στο σύστημα, όπως θέλουν να σου το περάσουν εκείνοι που επιδιώκουν μόνο την αντίδρασή σου!
Δεν εξετάζω την αλήθεια ή το ψέμα, τη συνωμοσία ή τη θεωρητικολογία… Εξετάζω το πως σε έπεισαν κάποιοι παιδί μου να “κλειδώσεις” τις σχολικές στιγμές σου με ένα λουκέτο στην καγκελόπορτα. Να αφήσεις έξω από τον προαύλιο χώρο του σχολείου τις φιλίες, τα πειράγματα και τα πρώτα φλερτ. Έτσι… επειδή πείστηκες ότι αυτό είναι το σωστό. Να βάλεις… την άλλη “μάσκα”!
Και ακόμη χειρότερα… Επειδή πείστηκες πως, αν και μειοψηφία, μπορείς να επιβάλλεις το δικό σου θέλω σε όλη τη σχολική κοινότητα. Για σκέψου όμως… αυτό είναι το σωστό; Η επιβολή της δικής σου αλήθειας στους άλλους ή να την ψάξεις τη δουλειά λίγο καλύτερα βρε αδερφέ; Τυχαίο που κάθε κατάληψη “συντηρείται” από 10-15 παιδιά και η μεγάλη πλειοψηφία μένει απ’ έξω;
Δεν σου λέω ότι έχεις άδικο, αντίθετα θα υποστηρίξω την άποψή σου, όσο και όπως μπορώ, αλλά… σεβάσου τους συμμαθητές σου, σεβάσου τους δασκάλους σου, σεβάσου την όλη διαδικασία της μάθησης, σεβάσου τον ίδιο σου τον εαυτό, μην παρασύρεσαι…
Ξέρω ότι δύσκολα θα σε πείσω, ξέρω ότι το πρώτο πράγμα που θα σκεφτείς είναι… ένας πληρωμένος δημοσιογράφος ακόμα, ξέρω ότι το πιθανότερο είναι να μην φτάσεις να διαβάζεις μέχρι αυτές τις γραμμές, ξέρω ότι εκεί που είσαι ήμουνα κι εδώ που είμαι θα ‘ρθεις. Όμως δεν μπορώ να σε αφήσω έτσι…
Παντελής Γιαΐτσης
Δημοσιογράφος (ακόμα…)