Δυστυχώς, για μία ακόμη φορά, αποδεικνύεται πως τα Χανιά έχουν μάθει να κλωτσάνε ευκαιρίες και να αναλώνονται σε ατέρμονες συζητήσεις επί συζητήσεων, σπαταλώντας χρόνο και ενίοτε χρήμα.
Και εξηγούμαι εξ αρχής για να μην παρεξηγηθώ ότι δεν χαρακτηρίζω ως ευκαιρία το να δημιουργηθεί ξενοδοχείο στο λόφο Καστέλλι. Από την άλλη βέβαια οφείλουμε να αποδεχτούμε ότι είναι ιδιοκτησία του Πολυτεχνείου Κρήτης και… ο ιδιοκτήτης θα κάνει ότι θέλει.
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν μία μικρή αναδρομή στο παρελθόν, γιατί το θέμα των κτιρίων έρχεται προς συζήτηση από καιρού εις καιρόν.
Όταν λοιπόν ξεκίνησε η κατάληψη πριν από 16 χρόνια καθόμασταν και συζητούσαμε το τι συνέβη. Μετά, το θέμα ξεχάστηκε… Άντε να το συζητούσαν σε καμία συνεδρίαση του Δ.Σ. επί Κυριάκου Βιρβιδάκη και αυτό ήταν όλο. Και η κατάληψη συνεχίστηκε…
Ερχόμαστε στο 2011, όταν χάθηκε η μεγάλη ευκαιρία για τα κτίρια! Όταν όλα ήταν στρωμμένα όπως ακριβώς ήθελαν και τα Χανιά και το Πολυτεχνείο. Σχολή Καλών Τεχνών… Κι όμως, καταφέραμε και τότε να χάσουμε μέσα από τα χέρια μας την οριστική λύση για την αξιοποίηση των κτιρίων. Και η κατάληψη συνεχίστηκε…
Το 2017 αναθερμαίνεται η κουβέντα, όταν το Πολυτεχνείο αποφασίζει να αξιοποιήσει την περιουσία του και να έρθει σε συμφωνία με την Belvedere για την μετατροπή σε πολυτελές ξενοδοχείο. Άντε πάλι συζητήσεις… Και η κατάληψη συνεχίστηκε…
2020 και μετά από την επέμβαση των αστυνομικών δυνάμεων η συζήτηση ανάβει και πάλι! Και μιλάμε, και μιλάμε, και μιλάμε…
Μήπως τελικά είμαστε μόνο για την επικοινωνία και το να γινόμαστε αρεστοί στον κόσμο και αυτό είναι όλο; Για παράδειγμα, αναρωτιέμαι ποιο το νόημα της συνάντησης που έγινε στο Δημαρχείο; Αν και οφείλω να ομολογήσω πως άκουσα κάτι ουσιώδες από τον κ. Σοφιανό (για το θέμα της στατικότητας) και από τον κ. Καλογερή (για τα προβλήματα που ενδεχομένως δημιουργηθούν με το Πολυτεχνείο). Αντε και κάτι από τον κ. Δαμιανάκη, που γνωρίζει τα νομικά από την καλή και από την ανάποδη.
Διερωτώμαι αν η συνάντηση έγινε για να “πατήσει” κανείς στην απουσία των κ.κ. Παπαδογιάννη και Αρχοντάκη και να τα “χώσει” στην συνεδρίαση του Δ.Σ. μέσω τηλεδιάσκεψης. Θα δείξει η πορεία.
Για να μην αναλωνόμαστε λοιπόν κι εμείς σε κουβέντες και επικοινωνιακά τερτίπια (γιατί αυτό θα γίνει ακόμη μία φορά στη συνεδρίαση του Δ.Σ.), η πραγματικότητα αγαπητέ αναγνώστη είναι η εξής:
– Η κατάληψη έληξε
– Ο ιδιοκτήτης μπορεί να κάνει ότι θέλει στην περιουσία του, κανείς δε μπορεί να παρέμβει στη σύμβαση
– Το μοναδικό όπλο του Δήμου είναι ότι η αλλαγή του ΓΠΣ περνάει μέσα από το Δ.Σ. Χανίων, χωρίς όμως να είναι δεσμευτική η όποια απόφαση, αφού μπορεί να προσβληθεί παραπάνω
– Πρόταση ουσιαστικά από το Δήμο και την Περιφέρεια προς τη Σύγκλητο δε μπορεί ουσιαστικά να υπήρξε, γιατί υπάρχουν και άλλα που εκκρεμούν στα επίπεδα των 5-6 εκ. ευρώ, όπως ακούστηκε χαρακτηριστικά
– Μπορεί η Σύγκλητος να πειστεί να ακυρώσει τη σύμβαση; Δύσκολο, αν ααναλογιστεί κανείς τη χασούρα που θα υπάρξει συνολικά για το ίδρυμα, αλλά και την οικονομική ρήτρα που έχει μπει
Συμπέρασμα; Δύσκολα τα πράγματα! Αυτή είναι η αλήθεια, είτε θέλεις να την πιστέψεις, είτε όχι!
Παντελής Γιαΐτσης
Δημοσιογράφος (ακόμα…)
Υ.Γ.1: Όταν δεν σέβεσαι μνημεία όπως η Δημοτική Αγορά, γράφοντας συνθήματα με σπρέι και κολλώντας αφίσες… χάνεις το δίκιο σου προσπαθώντας να υπερασπιστείς την ιστορικότητα των κτιρίων στο λόφο Καστέλλι.
Υ.Γ.2: Θυμίζω ότι και για το οικόπεδο της ΑΒΕΑ συζητούσαμε για αρκετές ημέρες, αλλά ξαφνικά… κόπηκε μαχαίρι η κουβέντα!
Υ.Γ.3: Ο Μανώλης με τα λόγια χτίζει ανώγια και κατώγια