Πρέπει να συμβεί μία τέτοια τραγωδία για να συνειδητοποιήσεις ότι δεν μένεις σε μία ευρωπαϊκή χώρα, όπως η Ελλάδα, αλλά είσαι κάπου στα βάθη της Ασίας ή της Αφρικής.
Κι αν το ανθρώπινο λάθος είναι η αφορμή για την τραγωδία, τότε η αιτία θα πρέπει να αναζητηθεί αλλού, να γυρίσει ο χρόνος αρκετά πίσω μπας και αλλάξει κάτι… Δυστυχώς όμως αυτό δεν γίνεται, ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω, αλλιώς θα γύριζαν και όλα τα παιδιά που έχουν χαθεί στα δολοφονικά -όπως αποδεικνύονται- Τέμπη.
Γιατί, έπρεπε να χαθούν τα παιδιά του ΠΑΟΚ το 1999 και οι 21 μαθητές του Γυμνασίου του Μακρυχωρίου Ημαθίας το 2003 για να φτιαχτεί ο καταραμένος δρόμος!
Γιατί έπρεπε να χαθούν τόσα νέα παιδιά στο σιδηροδρομικό δυστύχημα για να φτιάξουμε (αν γίνει ποτέ) το σύστημα τηλεματικής των σιδηροδρόμων μας, που είναι σε εκκρεμότητα από το 2000!
Γι’ αυτό δεν ξέρω αν το ανάθεμα θα πέσει πάνω σε αυτόν τον σταθμάρχη, αν είναι αυτός που θα πρέπει να πάρει πάνω του όλη την ευθύνη για την διαχρονική ανεπάρκεια στην ψωροκώσταινα.
Οσο για τους πολιτικούς; Κόψτε τις επισκέψεις, τις δηλώσεις, τις ανακοινώσεις και τα κροκοδείλια δάκρυα κι αφήστε τις μάνες να κλάψουν και να θρηνήσουν τα παιδιά τους!
Και κάποιοι που φροντίζουν να πάρουν “φωτιά” τα πληκτρολόγια… βγάλτε το σκασμό… έτσι απλά!!!
Οχι, δεν μου φταίει ο Μητσοτάκης, ο Τσίπρας, ο Ανδρουλάκης, ο Κουτσούμπας… μου φταίω εγώ ρε γαμώτο, εγώ, εγώ, εγώ…
Δυστυχώς, στην Ελλαδίτσα συνηθίσαμε να μην προλαμβάνουμε, αλλά να ενεργούμε στο και πέντε! Πρέπει δηλαδή να χαθεί ολόκληρη η χώρα… για να φτιαχτεί ολόκληρη η χώρα; Με συγχωρείτε, αλλά δεν θα πάρω…
Παντελής Γιαΐτσης
Δημοσιογράφος (ακόμα…)
Υ.Γ.1: ΒΟΑΚ και ραντάρ προσέγγισης στο αεροδρόμιο Χανίων… Για να μην έχουμε άλλα και σε τοπικό επίπεδο… Αν και με τον ΒΟΑΚ έχουμε τόσα χρόνια δει να ξεκληρίζεται ένα μικρό χωριό… Αλλά, όπως λέει ο λαός, “φούρνος να μην καπνίσει”.
Υ.Γ.2: Για πρώτη φορά -διορθώστε με αν κάνω λάθος- στη σύγχρονη πολιτική ιστορία ένας υπουργός παραιτείται και αναλαμβάνει την ευθύνη για κάτι. Τουλάχιστον αυτό ας αναγνωριστεί ως πρώτο βήμα για κάτι καινούργιο και να μη γίνεται αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης και χλευασμού