Άμα δεν πάθεις δεν μαθαίνεις, λέει ο λαός κι έχει απόλυτο δίκιο… Πολύ δε περισσότερο όταν παθαίνεις χωρίς να φταις!
Τι να τα κάνεις τα τόσα χρόνια στο ρεπορτάζ, τα τόσα τροχαία που έχω δει, τις ζωές που έχουν χαθεί, τους τραυματίες που δίνουν μετά τον δικό τους αγώνα… Η ζωή είναι τον παν! Γιατί… όλα τα άλλα φτιάχνουν, οι λαμαρίνες, τα λάστιχα, οι μηχανές… όλα!
Και ο δρόμος φτιάχνει κι ας μην φταίει -τις περισσότερες φορές- αυτός!
Στην περίπτωσή μας όμως -που λέει και το τραγουδάκι- κι εφ’ όσον δεν υπάρχει άλλος δρόμος -όπως συνεχίζει το τραγουδάκι- καλό είναι να πούμε και δύο κουβεντούλες.
Δεν ξέρω αν το μήνυμα θα φτάσει εκεί που πρέπει, αλλά οφείλω να γράψω κάτι μετά το απρόοπτο στον ΒΟΑΚ, που ευτυχώς -Δόξα τω Θεώ- στοίχισε μόνο δύο λάστιχα και κάποιες στιγμές πανικού για εμένα και την οικογένειά μου.
ΒΟΑΚ λοιπόν… Ο δρόμος με τους τόσους νεκρούς… Ο δρόμος που μέχρι να γεράσω δεν βλέπω να γίνεται… νέος ΒΟΑΚ (μακάρι να βγω ψεύτης, το εύχομαι ολόψυχα)… Ο δρόμος ο οποίος στο μεγαλύτερο μήκος του έχει μία λωρίδα κυκλοφορίας και… μισή ΛΕΑ (Λωρίδα έκτακτης ανάγκης)… Ο δρόμος με τα κλαδιά δεξιά κι αριστερά… Ο δρόμος που πέφτουν πάνω του χώματα και πέτρες… Ο δρόμος που έχει την δική του ιστορία!
Έτυχε λοιπόν και σ’ εμένα στις πρώτες στροφές προς Ρέθυμνο, μετά την μεγάλη ευθεία της Επισκοπής! Περίπου 3, μεσημέρι Παρασκευής, με ελαφρά ψιχάλα… Μία πέτρα στο οδόστρωμα αρκούσε να γίνει η “δουλειά”! Σκασμένο μπροστινό λάστιχο και το αμάξι να “πετάει” πάνω στο πρανές! Σκάει και το δεύτερο λάστιχο. Το αμάξι σέρνεται πάνω στο πρανές με κλήση για περίπου 50 μέτρα… Υπάρχει Θεός! Καταφέρνω να επαναφέρω και να ακινητοποιήσω το αυτοκίνητο…
Οι δύο γυναίκες που βρίσκονται λίγο πίσω από εμένα με το αυτοκίνητό τους δεν μπορούν να πιστέψουν τι έχει συμβεί και πως έφυγε το αμάξι δεξιά… Και είμαστε όλοι ζωντανοί! ΖΩΝΤΑΝΟΙ!!!
Ξέρω τι μπορεί να πει οποιοσδήποτε… Δεν είδες την πέτρα; Οχι, δεν την είδα! Απροσεξία; Μπορεί! Αλλά η πέτρα δεν έχει καμία δουλειά να είναι στο οδόστρωμα! Κάνω λάθος;
Δεν χρειάζεται να γράψω τίποτα παραπάνω!!! Φτιάξτε ότι μπορείτε στο ρημάδι τον ΒΟΑΚ!!! Δεν γίνεται να παίζονται οι ζωές μας κορόνα-γράμματα!!! Και μην αρχίσετε να φωνάζετε κάποιοι για τα διόδια. Να μπουν! Αν είναι να κυκλοφορούμε με ασφάλεια και να γίνει ταχύτερα το έργο, να μπουν. Τέλος τα πολιτικά παιχνιδάκια με το αίμα αθώων ανθρώπων!!! Το φωνάζω χρόνια ως δημοσιογράφος, το φωνάζω τώρα περισσότερο που είδα την ζωή μου να περνά από μπροστά μου σε κλάσματα δευτερολέπτου!!!
Η ευθύνη είναι όλη δική σας κύριοι… Πρωθυπουργοί, Υπουργοί, Βουλευτές, Περιφερειάρχης, Αντιπεριφερειάρχες… ΟΛΟΙ ΣΑΣ ΦΤΑΙΤΕ!!! Όλοι σας… για την κοτρόνα που δεν στοίχισε την ζωή σε εμένα και στην οικογένειά μου!!!
Παντελής Γιαΐτσης
Δημοσιογράφος (ακόμα…)
- Υ.Γ. 1 Στο απρόοπτο που θα συμβεί διαπιστώνεις την ανθρωπιά που υπάρχει γύρω σου και μπορεί να κλειστεί είτε σε ένα μπορντώ Starlet, είτε σε ένα κίτρινο Panda, είτε σε ένα αγροτικό, είτε σε δύο εργαζόμενους που περνούσαν με το εταιρικό αυτοκίνητο… Είτε στον φίλο μου τον Στέφανο και στον συνάδελφο μου τον Μανώλη, που περνούσαν τυχαία από το σημείο… Όλοι σταμάτησαν να δουν αν χρειάζομαι κάτι!
- Υ.Γ. 2 Τροχαία ΒΟΑΚ! Μη σας χαλάει αγαπητοί οδηγοί όταν βλέπετε τα περιπολικά να πηγαίνουν πάνω-κάτω! Για καλό μας είναι! Άψογα τα παιδιά που είχαν βάρδια με την BMW, άμεση η ανταπόκριση της Διοικητού και καλής φίλης, Ελένης Παπαθανασίου. Ας σεβαστούμε, ας σεβαστείτε το έργο αυτής της Υπηρεσίας…
- Υ.Γ. 3 Στη Νατάσα Καλοτεράκη και την φίλη της που ακολουθούσαν με το αυτοκίνητό τους και είδαν τι συνέβη, φροντίζοντας να φτάσουν με ασφάλεια η σύζυγος και η κόρη μου στο Ρέθυμνο… ένα μεγάλο ευχαριστώ!
- Υ.Γ. 4 Στα παιδιά της οδικής βοήθειας που βρέθηκαν δίπλα μου υπό καταρρακτώδη βροχή.
- Υ.Γ. 5 Στον Μπάμπη Κασιωτάκη και τους συνεργάτες του για την άψογη επαγγελματικότητά τους.
Και το βασικότερο απ’ όλα… Ζώνη ασφαλείας και κράνος παιδιά! Γιατί μπορεί να βρεθεί στο δρόμο σας καμία καταραμένη πέτρα!!!