Δάκρυα κυλούν από τα μάτια μου, λυγμοί σφίγγουν το στέρνο μου, στο στερνό μας “αντίο”.
Αρνούμαι ν’ αποδεχτώ την βεβαιότητα της απώλειάς σου. Αναπολώ τις συζητήσεις μας, τα γέλια μας, τους χορούς, τα τραγούδια μας,τους αγώνες, τις χαρές τις λύπες, τις νίκες και τις ήττες.
Όλα “μαζί” τα σκέφτομαι. Μέχρι προχτές, που ο “Χάρος” σε νίκησε και κατάλαβα ότι 13 χρόνια του αντιστεκόσουν μόνη. Πονάω γι ‘αυτό.
Αγέρωχη, χαμογελαστή, γενναία, περήφανη αξιοπρεπής, μοναδική, μόνη!
Γιατί έτσι ήθελες, γιατί έτσι είχες αποφασίσει. “Γιατί έκανες οίστρο της ζωής τον φόβο του θανάτου “είπε η Πρόεδρος σήμερα.
Με σπαραγμό και οδύνη αρνούμαι το “φευγιό”σου.
Θυμάμαι όταν πηγαίναμε μαζί σε εκδηλώσεις γύριζες πίσω να με ψάχνεις και να ρωτάς που είμαι.
Ήμουν εδώ πάντα μαζί σου όσο ήθελες, όσο ήταν αναγκαίο και χρήσιμο, για μας, για τα παιδιά μας, για την δημοκρατία για την Παράταξη, για την πατρίδα.’Ησουν εδώ πάντα μπροστά για τις αρχές και τις αξίες της γενιάς μας.
Θα συνεχίσεις να είσαι πάντα εδώ, πάντα κοντά μας, πάντα μαζί γιατί τα όνειρά μας τροφοδοτούνται από τις αναμνήσεις μας και γίνονται πιο δυνατά!
“Καλό ταξίδι” Φώφη Γεννηματά.