Ήταν 4 Ιουλίου 2004… Ξημέρωνε Κυριακή… Ο κόσμος δεν σκεφτόταν σε ποια παραλία θα πάει κι αν θα βρει μία ξαπλώστρα ή μία ομπρέλα να κάτσει! Αγωνιούσε για το αν θα βρει μία καρέκλα σε μία καφετέρια, σε ένα μπαράκι, σε ένα εστιατόριο για να είναι εκεί όταν… αρχίσει το ματς.
Για έναν ολόκληρο μήνα η Εθνική μας ομάδα στα γήπεδα της Πορτογαλίας μας χάριζε ανεπανάλητπες στιγμές και τώρα είχε έρθει η μεγάλη ώρα. Η ώρα του τελικού… Απαντες έτοιμοι! Μπύρες παγωμένες, μεζεδάκια και όλοι ΕΡΤ! Για να δούμε τα παιδιά του Ότο! Τα παιδιά που ήθελαν να τελειώσουν τη δουλειά έτσι όπως ξεκίνησαν στις 12 Ιουνίου.
Το στέκι μας ένα καφέ-μπαρ που δεν υπάρχει πια, λίγα μέτρα από την στροφή του παλιού “Σαλαβαντέ” στο Καλαμάκι. Ιδιοκτήτης ο Μάρκος ο Χατζησάββας… έφερνε θυμάμαι τότε κάτι περίεργες μπύρες που δεν τις ξέραμε οι περισσότεροι. “The Royal Oak” η ονομασία του μαγαζιού…
Σταθερό παρεάκι ο Μάνος ο Σπυριδάκης από τον Σπορ FM. Ατέλειωτες οι συζητήσεις… και τα μπινελίκια του σε μένα γιατί δεν έπαιζα ακριβές σκορ από την αρχή της διοργάνωσης για να τα κονομήσουμε. Αυτό το 1-0 με Γαλλία και Τσεχία το είχα πετύχει.
Το ίδιο του είχα πει και για τον τελικό! “Θα τελειώσει το Euro έτσι όπως άρχισε! Θα το πάρουμε! Θα δεις”… Το ‘βλεπες… το ‘παιξες; που έλεγε και η διαφήμιση… αλλά δεν!
Γεμάτο το μαγαζί… Ξεκινά η τελετή λήξης και φτάνει η ώρα του εθνικού ύμνου! Ρίγος, συγκίνηση, δάκρυα… όλα μαζί!!! Το παιχνίδι ξεκινάει… Λίγα πράγματα, αλλά κάτι φαινόταν… έδειχναν οι Έλληνες ότι το ήθελαν!
Κι όταν στο 57′ μπήκε το γκολ από τον Άγγελο… δεν θυμάμαι αν έμεινε καρέκλα και τραπέζι όρθια στο μαγαζί. Ακόμη και ο Μάρκος δεν κρατιόταν! Ποια τραπέζια, ποιες καρέκλες, ποιες μπύρες και ποια πιάτα… Ελλαδάρα ρε!!! 1-0 ο Χαριστέας!!! Μέχρι και η περιγραφή του Βερνίκου στο παιχνίδι μου φαινόταν σαν μελωδία από βιολί Stradivarius! Στον έβδομο ουρανό όλοι αδέλφια!
Και μετά, το σφύριγμα του τέλους και η στέψη! Ο Ρονάλντο δακρυσμένος, το χειροκρότημα του μεγάλου Εουσέμπιο, οι λυπημένοι Πορτογάλοι που είδαν να τους “κλείνει το σπίτι” η ψωροκώσταινα!
Κόρνες, κασκόλ, συνθήματα… όλα μπλε! Τρεχάτε ποδαράκια μου στην Αγορά! Όλη η Ελλάδα στους δρόμους, όλοι με ένα χαμόγελο, όλοι τρελαμένοι… όλοι Έλληνες!
Αλήθεια, πόσο μπορεί να ενώσει μία μπάλα ε; Πότε θα ξαναπάω στο μπαράκι του Μάρκου, πότε θα ξανακάτσω με τον Σπυρίδο να δούμε Εθνική, πότε… μάλλον ποτέ!
Ελλάδα (Ρεχάγκελ): Νικοπολίδης, Σεϊταρίδης, Δέλλας, Καψής, Φύσσας – Μπασινάς, Ζαγοράκης, Κατσουράνης – Γιαννακόπουλος (76΄ Βενετίδης), Χαριστέας, Βρύζας (81΄ Παπαδόπουλος)
Παντελής Γιαΐτσης
Δημοσιογράφος (ακόμα…)